Zgodnie z ustawą, podmiotem obowiązanym do monitorowania wskaźników jakości opieki zdrowotnej jest Narodowy Fundusz Zdrowia (NFZ). Jego Prezes ma obowiązek publikacji wartości realizacji wskaźników jakości opieki zdrowotnej dla świadczeniodawców realizujących świadczenia opieki zdrowotnej, dla których zostały one ustalone. Świadczenia rozliczane będą w oparciu o wartości realizacji tych wskaźników, co również odbywa się zgodnie
z zawartymi ze świadczeniodawcami umowami o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej. Pamiętajmy zatem, również o tym, iż prawie wszystkie podmioty, które prowadzą działalność leczniczą i udzielają świadczeń refundowanych przez Narodowy Fundusz Zdrowia, są zobowiązane do uzyskania autoryzacji. Wyłączone są te świadczące opiekę zdrowotną osobom pozbawionym wolności (art. 1 pkt. 2 ustawy o jakości w opiece zdrowotnej i bezpieczeństwie pacjenta) czy sanatorium zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 4, 5 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej. Autoryzacja przyznawana jest przez Prezesa NFZ na okres 5 lat (może się zdarzyć warunkowa na 1 rok). Warunkowość autoryzacji została określona w art. 8 pkt. 2 ustawy o jakości w opiece zdrowotnej i bezpieczeństwie pacjenta i pojawia się wobec podmiotów w ramach możliwości wystąpienia ryzyka braku zabezpieczenia udzielania świadczeń opieki zdrowotnej, jednakże pod warunkiem, że podmiot wnioskujący w ramach przedstawionych dokumentów spełnia ogólne warunku wydania autoryzacji. Ta warunkowa autoryzacja odbywa się bez tzw. wizyty autoryzacyjnej.

Jak wspominałem powyżej podmioty medyczne (objęte ustawą) finansowane ze środków publicznych będą musiały posiadać wewnętrzny system zapewniający jakość i bezpieczeństwo pacjentów. Wdrożenie tego systemu jest spowodowane osiągnięciem celu zapobiegania występowania zdarzeń niepożądanych (art. 18 pkt. 1 ustawy o jakości). System ten musi być zgodny z wytycznymi określonymi w ustawie, rozporządzeniu czy innych wytycznych Ministra Zdrowia. Prowadzenie tego systemu polega na jego wdrożeniu, utrzymywaniu i usprawnianiu, a także ocenianiu jego skuteczności (art. 18 ust. 2 ustawy o jakości). Jest to więc zbliżona formuła do prowadzenia np. systemu zarządzania jakością zgodnie z normą ISO 9001. Różnicą jaka wyraźnie się pojawia jest to, że w ramach oceny skuteczności tego sytemu na gruncie ustawy, należy wziąć pod uwagę również wyniki badań opinii i doświadczeń pacjentów.